Carmina

Carmen LXXVI

[de profundis.]

_________________________________________________________

metrum: distichon dactylicum

Si qua recordanti benefacta priora voluptas

est homini, cum se cogitat esse pium

nec sanctam violasse fidem, nec foedere nullo

divum ad fallendos numine abusum homines:

5

multa parata manent in longa aetate, Catulle,

ex hoc ingrato gaudia amore tibi.

nam quaecumque homines bene cuiquam aut dicere possunt

aut facere, haec a te dictaque factaque sunt:

omnia quae ingratae perierunt credita menti.

10

quare cur te iam | amplius excrucies?

quin tu animo offirmas atque istinc teque reducis,

et dis invitis desinis esse miser?

difficilest longum subito deponere amorem,

difficilest, verum hoc, qua lubet, efficias:

15

una salus haec est, hoc est tibi pervincendum,

hoc facias, sive id non pote sive pote. -

o di, si vestrumst misereri, aut si quibus umquam

extremo, iam ipsa in morte, tulistis opem,

me miserum aspicite et, si vitam puriter egi,

20

eripite hanc pestem perniciemque mihi!

hei mihi, subrepens imos ut torpor in artus

expulit ex omni pectore laetitias.

non iam illud quaero, contra me ut diligat illa,

aut, quod non potis est, esse pudica velit:

25

ipse valere opto et taetrum hunc deponere morbum.

o di, reddite mi hoc pro pietate mea!