XL.

[de pardo et vulpe.]


distinctus maculis et pulchro pectore, pardus
  inter consimiles ibat inire feras;
sed quia nulla graves variarent terga leones,
  protinus his miserum credidit esse genus.

5

cetera sordenti damnans animalia vultu
  solus in exemplum nobilitatis erat.
hunc arguta novo gaudentem vulpis amictu
  corripit, et vanas approbat esse notas:
«vade» ait «et pictae nimium confide iuventae,

10

  dum mihi consilium pulchrius esse queat.
miremurque magis, quos munera mentis adornant,
  quam qui corporeis enituere bonis.»